Henna gaijin

Henna gaijin………..vreemde/gekke buitenlanders :)

Hoog tijd om jullie weer op de hoogte te brengen van onze laatste belevenissen.
Zoals in de vorige blog stond was Arco ziek. Hij heeft wel 3 weken last gehad nog van de verkoudheid en ongemakken en had helaas ook Jacqueline aangestoken……..ja , zo gaat dat in een goed huwelijk he?! Wat kun je je toch zielig voelen als je ziek bent zeg, en dan zeker in de vreemde zonder ouders of zo die even langs komen. Maar goed, ook dat leed is weer geleden en we gaan weer vrolijk door. Hoewel niet altijd even vrolijk hoor om eerlijk te zijn. De wittebroodsweken zijn voorbij en soms is het best moeilijk om hier te zijn, de cultuur is echt zo totaal anders als iets dat we ook maar kennen of ooit meegemaakt hebben………wel interessant hoor om steeds weer nieuwe dingen te ontdekken maar soms ook frustrerend en vermoeiend.
Contact maken en onderhouden is erg moeilijk in een cultuur waar werken het belangrijkste lijkt te zijn wat er is. Vroeger dachten we altijd dat de mensen in Japan hard werken en lange uren maken. Inmiddels zijn we er wel achter dat ze zulke lange dagen werken en veel uren maken omdat er niet zo efficiënt gewerkt wordt. Er gaat veel tijd verloren aan veel en vooral lange meetings waarin mensen zelfs tijdens de vergadering regelmatig een telefoontje plegen, waardoor er dan gerust 3 of meer mensen een half uur zitten te wachten voordat ze verder kunnen gaan. Wat ook iets heel nieuws is voor ons is het meemaken van een soort bijeenkomst die om de week op maandagmorgen gehouden wordt op het bedrijf. Dat begint 10 minuten voor de officiële werktijd en wat we ervan begrijpen is dat de laatste updates gegeven worden en hoeveel er omgezet is. Iedereen gaat staan er dreunt vrij hard de Seiwa(naam van het bedrijf) 3 geboden op………(gelukkig geen 10) kortom een soort “peptalk” waar iedereen bij aanwezig hoort te zijn, of je nou Japans spreekt of verstaat of niet. Verder gaat om 12 uur precies de bel over het hele terrein en wordt er door de luidsprekers verkondigd dat het lunchtijd is. (dit gebeurd ook bij alle bedrijven in de buurt) Na 3 minuten gaat de airconditioning en het licht uit in kantoor en wordt je geacht een uur te gaan lunchen. Om 17.00u gaat die bel weer maar daar lijkt niemand zich aan te storen want er wordt gewoon doorgewerkt tot……….ja tot hoe laat eigenlijk. Niemand die het weet :).
Afgelopen week hadden we bezoek van een jongeman die stage loopt op het bedrijf. Hij is Amerikaan en getrouwd met een Japanse vrouw. Hij is eigenlijk een beetje geadopteerd in het gezin ook als oudste zoon die het tomatenbedrijf zal gaan voortzetten. Het gezin zelf heeft alleen maar dochters en dan is het cultureel gezien heel gewoon dat je dan een andere jongen/man adopteert die dan officieel de opvolger wordt. Deze jongeman heeft dus een Amerikaanse voornaam maar een Japanse achternaam. Weer eens wat anders dan de emancipatie in Nederland waar de vrouw soms haar eigen naam aanhoudt . Op de vraag hoe hij het hier vindt gaf hij aan dat hij niet bij een gewoon bedrijf als werknemer zou kunnen functioneren en dat hij het volhoud omdat hij 2 keer per jaar een maand naar Amerika gaat op familie bezoek.
Zo gek willen wij het niet maken maar af en toe “moeten” we er even tussenuit……. Zo zijn we vorig weekend 2 dagen op bezoek geweest bij vrienden van vrienden uit Amerika die in Yokohama wonen, hier zo’n 2 uur met de trein vandaan. Wat hebben we genoten van heerlijk Engels spreken zonder misverstanden door de taal,van de prachtige stad en geweldige mensen ontmoet. We hebben ook van hen weer heel wat bijgeleerd over de cultuur hier. Yokohama is veel Internationaler dan waar wij wonen, we kwamen er zelfs een Hollands stel tegen dat daar woont en werkt.
We hebben de tank weer een beetje opgeladen en kunnen er weer tegenaan. Volgende week komt er hoog bezoek…………onze Koning Willem Alexander en Koningin Maxima komen met een handelsmissie naar Japan en daarna Zuid-Korea. Arco mag mee met de handelsmissie en ik mag naar de receptie voor de Nederlanders die in Japan wonen. We voelen ons zeer vereerd en zien er naar uit onze Majesteiten de hand te schudden. Voor de liefhebbers, houdt het programma Blauw bloed dus in de gaten de komende tijd, wie weet zie je een van ons nog ergens tussen staan.
Zo maken we dus moeilijke dingen mee maar ook mooie en zolang dat een beetje in balans blijft………